Dijelaskan: Bilakah Tilak dan Gandhi dibicarakan di bawah undang-undang hasutan?

Undang-undang hasutan yang termaktub dalam Seksyen 124A Kanun Keseksaan India (IPS) telah diperkenalkan oleh kerajaan British pada 1870 untuk menangani perbezaan pendapat terhadap pemerintahan kolonial.

Sebelum Gandhi (kanan), Tilak menghadapi tiga perbicaraan dalam kes berkaitan hasutan dan dua kali dipenjarakan. (Foto: Arkib)

Pada hari Khamis, semasa mendengar petisyen yang difailkan oleh Mejar Jeneral (bersara) SG Vombatkere yang telah mencabar Seksyen 124A IPC yang berkaitan dengan kesalahan hasutan, Ketua Hakim Negara India NV Ramana memerhatikan bahawa undang-undang kolonial digunakan oleh British untuk mendiamkan Mahatma Gandhi dan Bal Gangadhar Tilak.

Dalam pengakuannya, Vombatkere telah mencabar kesahihan perlembagaan undang-undang hasutan atas alasan bahawa ia mempunyai kesan menyeramkan terhadap ucapan dan menimbulkan sekatan yang tidak munasabah terhadap hak asasi kebebasan bersuara. Oleh itu, rayuannya mahu undang-undang itu dihapuskan. Perkara 19 (1) (a) Perlembagaan menjamin kebebasan bersuara dan bersuara warga India.

Surat berita| Klik untuk mendapatkan penerangan terbaik hari ini dalam peti masuk anda

Undang-undang hasutan telah dicabar beberapa kali sejak beberapa tahun kebelakangan ini tetapi ia berjaya mengharungi semua cabaran yang dihadapinya. Dalam kes penting 1962, Kedar Nath lawan Kesatuan India, Mahkamah Agung mengekalkan kesahihan perlembagaan undang-undang hasutan sambil cuba mengekang penyalahgunaannya. Mahkamah berkata pada masa itu bahawa melainkan disertai dengan hasutan atau seruan keganasan, kritikan terhadap kerajaan tidak boleh dilabelkan sebagai hasutan.

Bilakah undang-undang hasutan diperkenalkan di India?

Undang-undang hasutan yang termaktub dalam Seksyen 124A Kanun Keseksaan India (IPS) telah diperkenalkan oleh kerajaan British pada 1870 untuk menangani perbezaan pendapat terhadap pemerintahan kolonial. Draf asal IPC, yang digubal pada tahun 1860, tidak terdiri daripada undang-undang ini.

Seksyen 124A menyatakan yang berikut, Sesiapa sahaja, dengan kata-kata, sama ada lisan atau bertulis, atau dengan tanda-tanda, atau dengan gambaran yang boleh dilihat, atau sebaliknya, membawa atau cuba membawa kebencian atau penghinaan, atau merangsang atau cuba membangkitkan ketidakpuasan hati terhadap, Kerajaan menubuhkan mengikut undang-undang di India, hendaklah dihukum penjara seumur hidup, yang boleh ditambah denda; atau, dengan pemenjaraan yang boleh dilanjutkan sehingga tiga tahun, yang boleh ditambah denda; atau, dengan denda.

Sebuah blog yang diterbitkan oleh Library of Congress (LOC) menyatakan bahawa pada abad ke-19 dan ke-20, undang-undang itu digunakan terutamanya untuk menyekat tulisan dan ucapan para nasionalis dan pejuang kemerdekaan India yang terkenal.

Selama bertahun-tahun, pelbagai orang telah ditempah di bawah peruntukan IPC ini, termasuk pengarang Arundhati Roy untuk kenyataan kontroversinya di Kashmir, Hardik Patel (yang menghadapi kes hasutan yang berkaitan dengan pergolakan kuota Patidar 2015) dan baru-baru ini, aktivis iklim Disha Ravi, Kanhaiya Kumar, Umar Khalid, wartawan Vinod Dua dan Siddique Kappan antara lain.

Bilakah undang-undang hasutan digunakan terhadap Gandhi dan Tilak?

Menurut blog LOC, contoh pertama penggunaan undang-undang yang diketahui ialah perbicaraan editor akhbar Jogendra Chandra Bose pada tahun 1891. Contoh lain yang menonjol tentang pemakaian undang-undang termasuk perbicaraan Tilak dan Gandhi. Selain itu, Jawaharlal Nehru, Abul Kalam Azad dan Vinayak Damodar Savarkar turut didakwa menghasut.

Pada tahun 1922, Gandhi telah ditangkap atas tuduhan menghasut di Bombay kerana mengambil bahagian dalam protes terhadap kerajaan kolonial. Dia dijatuhkan hukuman penjara enam tahun tetapi dibebaskan selepas dua tahun atas sebab perubatan.

Sebelum Gandhi, Tilak menghadapi tiga perbicaraan dalam kes berkaitan hasutan dan dipenjarakan dua kali. Dia didakwa dengan hasutan pada tahun 1897 kerana menulis artikel dalam penerbitan mingguannya yang dipanggil Kesari dan dijatuhi hukuman penjara 12 bulan. Beliau dibicarakan sekali lagi pada tahun 1908 dan diwakili oleh MA Jinnah. Tetapi permohonan ikat jaminnya ditolak dan dia dijatuhkan hukuman penjara enam tahun.

Kali kedua dia dibicarakan juga kerana tulisannya, salah satunya merujuk kepada pembunuhan wanita Eropah di Muzzafarpur apabila bom dilemparkan oleh pengganas Benggali. Inilah yang ditulis oleh Tilak dalam artikelnya, Ini, tidak syak lagi, akan menimbulkan kebencian kepada ramai orang terhadap orang yang tergolong dalam parti pemberontak. Tidak mungkin menyebabkan pemerintahan British lenyap dari negara ini dengan perbuatan yang begitu dahsyat. Tetapi penguasa yang menggunakan kuasa tanpa had mesti sentiasa ingat bahawa kesabaran manusia juga ada hadnya.

Menariknya, hakim yang mengumumkan hukuman Tilak dalam perbicaraan kedua, Hakim DD Davar, telah mewakilinya dalam perbicaraan pertamanya pada tahun 1897.

Kongsi Dengan Rakan Anda: