Memahami ragging: Menjelang musim akademik, lihat masalah, kesannya

Memandangkan musim akademik baharu dibuka di seluruh India, sebuah jawatankuasa kesihatan mental dan profesional kesihatan awam, melawat semula Kajian Psikososial Ragging di Institusi Pendidikan Terpilih di India.

Pandangan pelajar tentang ragging amat berkalangan. Imej untuk tujuan perwakilan.

Apabila Mahkamah Agung pada tahun 2009 (Rayuan Sivil 887 di Universiti Kerala lwn Majlis, Pengetua, Kolej, Kerala dan Lain-lain) melantik kami, sebuah jawatankuasa kesihatan mental dan profesional kesihatan awam untuk meneliti isu ragging dan memberikan cadangan, kami mendapati kita sendiri tertarik dengan mengapa ragging terus berlaku walaupun berdekad-dekad usaha untuk menghapuskannya; mengapa, walaupun kecederaan dan kematian, masih terdapat keraguan sama ada ragging adalah masalah 'sebenar'; dan kenapa ragging terus dipertahankan ramai. Ini, walaupun berdasarkan laporan media cetak Inggeris sahaja, yang disusun oleh Gabungan Mencabut Ragging daripada Pendidikan (CURE), terdapat 717 kes ragging dari 2007-13, yang menyaksikan 71 kematian, 30 percubaan membunuh diri, 199 kes kecederaan (81 daripadanya membawa kepada hilang upaya kekal) dan 128 kes melibatkan penderaan seksual.

Kajian kami, yang pertama dan terbesar seumpamanya di India, menggunakan kaedah kuantitatif dan kualitatif untuk meninjau 10,632 pelajar dari 37 kolej (kedua-dua kolej profesional dan lain-lain) di seluruh negara. Ia menjalankan temu bual dan perbincangan kumpulan fokus dengan pelajar dan kakitangan institusi ini. Data dikumpul pada tahun 2013.

Tinjauan tambahan mengenai buli telah dijalankan di enam sekolah, kerajaan dan swasta, di Delhi dan Bengaluru, dengan 1,453 pelajar sekolah menengah dan 83 guru.

Kami mendapati bahawa ragging terus berleluasa secara meluas, dengan hampir 40% pelajar yang menyiasat pelaporan adalah compang-camping, dan 4% sangat teruk. Pandangan pelajar tentang ragging amat berkalangan. Di satu pihak, mereka percaya ia membantu membina ikatan dan keyakinan diri, membolehkan mendapatkan bantuan daripada warga emas, dan menjadikan mereka kuat. Sebaliknya, dan dalam ukuran yang sama, mereka percaya ia merosakkan keyakinan diri dan mempunyai kesan buruk yang berpanjangan terhadap kajian dan jiwa.

Walau bagaimanapun, kurang daripada 2% mahu ia diteruskan dalam bentuk sekarang, 53% mahu ia dibenarkan dalam had, dan 43% mahu ia dihentikan sama sekali. Kami juga mendapati bahawa ramai kakitangan dan guru secara persendirian menyokong ragging. Mereka berhujah bahawa isu itu telah diperbesar-besarkan, bahawa ia mempunyai faedahnya, bahawa mereka sendiri menikmati menjadi compang-camping sebagai pelajar dan menggalakkan anak-anak mereka untuk menyertainya, dan bahawa ragging yang boleh diterima harus dibenarkan. Hanya 20 daripada 81 guru maktab yang ditemu bual — 25% — dengan tegas menentang tindakan ragging.

*************************

Ragging boleh dikategorikan kepada tiga jenis yang luas. Yang pertama terdiri daripada amalan yang paling biasa seperti memberi pengenalan, memanggil warga emas sebagai 'Tuan' atau 'Puan', mematuhi arahan untuk menyanyi, menari, atau mengekalkan etika berpakaian, tidak memandang langsung kepada warga emas, dsb. ragging sama ada tidak dikelaskan sebagai ragging tetapi sebagai interaksi atau keseronokan, atau sebagai ragging ringan. Ia nampaknya melibatkan pengenalan dan integrasi pendatang baru ke dalam institusi dan budayanya, dan penubuhan hierarki sekitar kekananan.

Kategori kedua jelas dikenal pasti sebagai ragging. Ini adalah perbuatan seperti paksaan minum alkohol, merokok, mendekati lawan jenis, menggunakan bahasa kesat dan bentuk seks meroyan. Motif asas kelihatan sebahagian besarnya dikaitkan dengan isu pembesaran: menegaskan kebebasan daripada sekatan zaman kanak-kanak, mewujudkan fantasi seksual yang mencetuskan kebimbangan dan keseronokan, dan memenuhi jangkaan jantina, terutamanya tentang menjadi lelaki. Terdapat keperluan untuk pendidikan kemahiran hidup mengenai isu-isu yang membingungkan golongan muda, membolehkan mereka membuat peralihan ke alam dewasa dengan cara yang bertanggungjawab — ke arah mengendalikan keseronokan seksualiti dan keintiman dan kemurungan kebebasan dengan kematangan, melaksanakan pertimbangan beretika dalam tindakan, menahan tekanan daripada rakan sebaya dan orang lain.

Kategori ketiga ialah ragging yang teruk. Ia terdiri daripada penderaan fizikal yang dikenakan sebagai hukuman, paksaan fizikal dan serangan ganas. Ia kadang-kadang bertujuan untuk membuktikan kekuatan lelaki, tetapi selalunya ia adalah untuk menegaskan dominasi dengan menakut-nakutkan, memalukan dan menghukum pendatang baru supaya tunduk.

Apa yang perlu diberi perhatian ialah kesinambungan dinamik kuasa yang menjangkau melalui ragging ringan hingga teruk. Dalam ragging ringan, bentuknya mencerminkan kepercayaan sosial yang diterima secara meluas tentang kekananan dan hierarki — tetapi ini boleh turun melalui paksaan dan penghinaan kepada keganasan fizikal yang kejam apabila norma kuasa ditentang. Dari perspektif intervensi, ini menimbulkan cabaran kerana nilai dan amalan lazim sosial yang menyokong hierarki, penguasaan dan keunggulan. Bagi golongan muda, rundingan hubungan kuasa menjadi satu bidang yang penting untuk pembangunan kemahiran hidup. Ini secara idealnya bermakna dapat membezakan antara penggunaan kuasa yang beretika dan penuh belas kasihan dan penegasan kuasa yang bertujuan untuk mendominasi semata-mata, mampu menahan tekanan untuk menyesuaikan diri semasa mengemudi hierarki sosial, memelihara kehormatan diri sambil menginginkan penerimaan dan kepunyaan, dan menghargai hubungan kesaksamaan yang dibina di atas nilai-nilai pro-sosial iaitu kerjasama, kebaikan dan altruisme berbanding dengan dominasi dan keunggulan.

Isu-isu ini boleh mula ditangani melalui bengkel kemahiran hidup yang memfokuskan kepada dinamik hubungan interpersonal dan kumpulan. Kemungkinan kedua ialah menjadikan aktiviti berkaitan badan pelajar sebagai arena di mana golongan muda secara sedar berlatih dan belajar tentang memegang kuasa secara bertanggungjawab dan beretika. Kemungkinan ketiga ialah melalui pemerhatian dan pengalaman orang dewasa memodelkan kuasa tersebut. Ini bergantung kepada bilangan model yang meyakinkan dalam keluarga dan dalam masyarakat.

*************************

Dapatan kajian mengenai buli di sekolah menandakan masalah utama. Tahap pencerobohan yang dinyatakan yang sangat tinggi ditemui - lebih daripada satu pertiga pelajar sekolah menengah yang ditinjau melaporkan pencerobohan fizikal seperti memukul, menendang, menolak, meludah dan merosakkan harta benda. Kira-kira separuh melaporkan pencerobohan lisan dalam bentuk panggilan nama, ugutan dan ejekan, dan satu perempat melaporkan pencerobohan sosial melalui gosip berniat jahat dan pengasingan. Nampaknya keganasan akan 'dinormalkan' agak awal, dengan penerimaan normatif sosial terhadap pencerobohan 'untuk memberi pengajaran', 'disiplin', atau untuk 'menunjukkan tempat mereka'.

*************************

Ragging didapati lebih berleluasa dan lebih teruk di kalangan pelajar lelaki dan di kolej profesional. Kebimbangan tentang membuktikan kejantanan dan seksualiti mudah memainkan peranan dalam amalan kasar, sekali gus menyumbang kepada kelaziman yang lebih tinggi di kalangan lelaki. Dalam institusi pendidikan profesional, ragging nampaknya merupakan cara untuk warga emas mengekalkan status unggul mereka dalam konteks persaingan yang sengit. Ia juga merupakan satu upacara peralihan ke status eksklusif memandangkan beberapa institusi 'elit' menganggap mengacau sebagai 'tradisi'.

Akibat psikologi memberikan gambaran yang kompleks: 10% daripada mereka yang lusuh dilaporkan mengalami tekanan emosi yang teruk dan berterusan; kira-kira 50% melaporkan tekanan emosi yang mereka dapati tepat pada masanya. Perasaan sukar yang dikaitkan ialah perasaan malu, terhina, marah dan tidak berdaya. Menghadapi mereka dan memulihkan maruah diri selalunya melibatkan justifikasi retrospektif untuk mengacau dan/atau menenangkan atau berkawan dengan penyeksa.

Pendapat tentang ragging menjadi lebih positif dengan peningkatan kekananan, mencadangkan 'normalisasi'. Malangnya, ini juga membayangkan bahawa amalan itu berterusan. Kajian telah menunjukkan bahawa perasaan seperti malu, kehinaan, kemarahan dan mati pucuk terlibat dalam mengekalkan kitaran keganasan. Memang sudah menjadi kelaziman ada di antara mereka yang meraba-raba berbuat demikian kerana mereka compang-camping. Mungkin mereka berbuat demikian untuk menghilangkan perasaan toksik yang timbul daripada penganiayaan mereka sendiri yang memalukan. Di sinilah menjadi penting bagi perkhidmatan kaunseling untuk mendekati mangsa dan pelaku secara proaktif.

*************************

Penemuan yang sangat memberangsangkan ialah kebanyakan pelajar senior tidak terlepas daripada kesusahan pelajar baru yang compang-camping, dan tidak mengoyakkan diri mereka sendiri. Lebih separuh pelajar senior berasa tidak enak apabila menyaksikan ragging, dan satu pertiga cuba campur tangan. Lebih daripada 60% tidak menyokong rakan batch yang meroyan. Ini menunjukkan sumber yang besar dalam komuniti pelajar yang boleh digerakkan. Malah, kajian di sekolah di mana buli berleluasa telah menunjukkan bahawa menggerakkan pelajar yang berada di luar melalui bengkel yang mengajar mereka apa yang boleh mereka lakukan untuk campur tangan, dan bahawa mereka mempunyai solidariti rakan sebaya yang berfikiran sama, mengurangkan buli secara drastik. Penglibatan seperti ini menjadi pengalaman pembelajaran kehidupan sebenar untuk membangunkan kecekapan kewarganegaraan yang bertanggungjawab.

Analisis terhadap 10 kolej yang mempunyai kelaziman ragging tertinggi menunjukkan bahawa kolej ini sebenarnya telah melaksanakan banyak garis panduan anti-ragging yang disyorkan oleh UGC seperti mewujudkan sel anti-ragging, memasang poster, mengadakan program orientasi untuk pendatang baru, dsb. Jelas sekali, lebih banyak yang perlu dilakukan. Pendekatan undang-undang untuk memerangi ragging tidak akan mencukupi kerana akar umbi ragging terletak dalam masyarakat. Ragging mempunyai kaitan dengan keperluan pembangunan orang muda yang sistem pendidikan diabaikan untuk menangani, serta dalam konteks sosio-budaya yang memaparkan idea tertentu tentang apa yang diperlukan untuk menjadi orang dewasa yang berjaya: dapat merundingkan struktur kuasa, berkawan di tempat yang betul, dan cukup kuat untuk mengendalikan dunia 'sebenar'. Walaupun cita-cita tinggi, banyak institusi pendidikan akhirnya menjadi mikrokosmos dunia sosial, mereplikasi nilainya sambil gagal menyediakan pelajar persekitaran yang memupuk kesedaran kritikal dan kejelasan etika yang sangat diperlukan untuk kemajuan sosial yang sebenar.

Kongsi Dengan Rakan Anda: