Dijelaskan: Mengapa Syama Prasad Mookerjee menentang rancangan United Bengal

Ahli sejarah Bengal Partition bersetuju bahawa rusuhan Calcutta setakat ini adalah peristiwa paling dahsyat yang membawa kepada Partition of the region.

Bagi Mookerjee idea mengenai Bengal bersatu tidak menarik kerana dia percaya bahawa 'Benggala yang tidak berdaulat akan menjadi Pakistan maya'. (Fail)

Dalam perhimpunan pilihan raya baru-baru ini di Muchipara, Bengal Barat, pemimpin BJP Suvendu Adhikari bercakap mengenai sumbangan bapa pengasas parti itu, Syama Prasad Mookerjee. Tanpa sumbangan Syama Prasad Mookerjee, negara ini akan menjadi negara Islam dan kita akan tinggal di Bangladesh, katanya mengenai pengasas Bharatiya Jana Sangh, pendahulu BJP.

Mookerjee, yang merupakan presiden Akhil Bharatiya Hindu Mahasabha antara 1943 dan 1946, adalah salah satu suara paling kuat yang menentang rancangan Bengal bersatu pemimpin Liga Muslim wilayah Bengal dan perdana menteri Bengal Huseyn Shaheed Suhrawardy, seperti yang akan dilakukan oleh Bengal. menjadi sebuah negara yang berasingan, merdeka daripada India dan Pakistan.

Bagaimanakah rancangan United Bengal dirangka?

Aspek yang paling menarik dalam Pemisahan Bengal ialah fakta bahawa orang Hindu Bengali yang sama yang lantang menentang pembahagian wilayah itu pada tahun 1905 oleh Lord Curzon, adalah mereka yang menuntut pembahagian wilayah mengikut garis komunal kurang daripada setengah abad kemudian. . Satu cara untuk memahami perkara ini adalah dengan mengambil perhatian fakta bahawa pertempuran komunal yang telah bermula pada tahun 1905, mencapai kemuncaknya pada tahun 1947. Tetapi terdapat juga fakta bahawa politik Bengal berubah secara dramatik pada tahun 1932 dengan pengenalan Anugerah Komunal.

Ia memberikan lebih banyak kerusi dalam Majlis Perundangan kepada orang Islam daripada orang Hindu. Ia juga menyediakan pengundi yang berasingan untuk Dalit. Akibatnya, Hindu Benggali tidak lagi penting dan kelihatan dalam politik wilayah seperti sebelum ini. Ahli sains politik Bidyut Chakrabarty dalam bukunya, ‘The Partition of Bengal and Assam,1932-1947: Contour of freedom ' menulis bahawa selepas pilihan raya 1937 apabila Parti Krishak Praja (KPP) dan Liga Muslim membentuk kerajaan campuran di Bengal, mereka mengambil beberapa langkah perundangan untuk memperbaiki keadaan umat Islam di negeri itu. Dalam keadaan di mana orang Islam menjadi majoriti tetapi hidup di bawah keadaan sosio-ekonomi majoriti Hindu, sebarang usaha untuk memperbaiki keadaan orang terdahulu pasti akan menimbulkan tentangan daripada orang Hindu, tulisnya. Ahli politik Hindu di dalam dan di luar badan perundangan mencirikan mereka sebagai alat yang direka bentuk dengan baik untuk meremukkan orang Hindu.

Apa yang memburukkan lagi keadaan ialah keganasan komunal di Calcutta pada Ogos 1946 dan keganasan di Noakhali hanya tujuh minggu kemudian. Ahli sejarah Bengal Partition bersetuju bahawa rusuhan Calcutta setakat ini adalah peristiwa paling dahsyat yang membawa kepada Partition of the region. Akibatnya, pada Februari 1947, Mahasabha Hindu di bawah Mookerjee mengemukakan tuntutan untuk membahagikan Bengal atas dasar agama.

Sementara itu, bagaimanapun, Suhrawardy bersama beberapa ahli politik terkemuka Bengal lain seperti Sarat Bose dan K.S. Roy datang dengan alternatif untuk Partition. Mereka berhujah untuk bersatu Bengal, bebas daripada India dan Pakistan. Suhrawardy telah menyedari bahawa Pemisahan Bengal akan bermakna bencana ekonomi bagi Bengal Timur kerana semua kilang jut, lombong arang batu dan loji perindustrian akan pergi ke bahagian barat negeri itu. Suhrawardy berhujah keras untuk Bengal bersatu kerana Bengal tidak dapat dipisahkan memandangkan 'integriti ekonomi, pergantungan bersama dan keperluan untuk mewujudkan negara yang boleh dilaksanakan yang kukuh', tulis Chakrabarty.

Selanjutnya, Suhrawardy berhujah bahawa Bengal kekal mundur dari segi ekonomi kerana kehadiran sebilangan besar ahli perniagaan bukan Bengali yang mengeksploitasi rakyat di rantau itu untuk kepentingan mereka sendiri. Oleh itu, jika Bengal ingin makmur dari segi ekonomi, ia perlu berdiri bebas dan bertanggungjawab ke atas sumbernya sendiri. Terdapat juga faktor bahawa Calcutta, yang merupakan bandar terbesar di India pada masa itu dan ibu kota komersial negara itu, akan pergi ke bahagian barat, adalah Pemisahan berlaku.

Mengapa Mookerjee menentang rancangan Bengal bersatu?

Mahasabha Hindu di bawah Mookerjee menerajui serangan sengit terhadap rancangan bersatu Bengal, yang dia fikir akan memaksa orang Hindu untuk hidup di bawah penguasaan Muslim. Dalam surat kepada Viceroy Mountbatten, seperti yang diterbitkan semula dalam buku Chakrabarty, Mookerjee berhujah, jika tinjauan tidak berat sebelah dibuat terhadap pentadbiran Bengal dalam sepuluh tahun yang lalu, nampaknya orang Hindu telah menderita bukan sahaja disebabkan rusuhan dan gangguan komunal, tetapi dalam setiap bidang aktiviti negara, pendidikan, ekonomi, politik dan juga keagamaan.

Dia seterusnya mempertahankan Partition to Viceroy dengan menggunakan teori dua bangsa Jinnah. Beliau berhujah bahawa oleh kerana menurut Jinnah Hindu dan Muslim adalah dua negara yang berasingan dan umat Islam mesti mempunyai negeri mereka sendiri, oleh itu orang Hindu di Bengal yang membentuk hampir separuh daripada penduduk rantau ini mungkin menuntut bahawa mereka tidak boleh dipaksa untuk hidup di bawah penguasaan Muslim.

Akhirnya, bagi Mookerjee idea tentang Bengal bersatu tidak menarik kerana dia percaya bahawa 'Benggala yang tidak berdaulat akan menjadi Pakistan maya'.

Akhirnya, idea untuk bersatu Bengal gagal mendapat sokongan yang mencukupi daripada kalangan Liga Muslim dan Kongres. Ia juga tidak mendapat sokongan yang mencukupi daripada akar umbi kerana kebanyakan penganut Hindu menyukai Partition of Bengal.

Kongsi Dengan Rakan Anda: